Er zijn momenten dat ik denk: “wat zou ik nu nog wensen?’ en dan weet ik het antwoord niet. Dat zijn geluksmomenten, want dan besef ik dat ik van ver kom. Van heel ver, want in het verleden was er altijd een verlanglijst. Ik koester graag verlangens, maar reserveer dat nu alleen voor dingen die realiseerbaar zijn. Dat inzicht kwam met de jaren en is een groot cadeau.
Stug doorploegen
Ik ben een soort Belgisch trekpaard. Een domme kracht met een tunnelvisie. En dikke dijen, maar dat terzijde. Ik ploeg wel door en heb goddank de kracht om de koers bij te stellen. En zo geef ik richting aan mijn leven.
Er zijn namelijk momenten geweest dat ik er doorheen zat en niet meer wist wat te doen. Het immer aanwezige gevoel dat er meer moet zijn dan een druk en leeg bestaan, maakte dat ik verplicht werd na te denken over wat ik anders wilde. Want tot hier was ik gekomen, maar om me heen kijkend wist in niet eens meer waar ik was.
Op reis
Ik begon oud hout weg te snoeien en er kwam een wens tevoorschijn. Veel randzaken als verwachtingen, zekerheden en conventies moesten opzijgeschoven worden om een hartenwens zichtbaar te maken. Ik wilde graag reizen.
Met veel koudwatervrees heb ik toen mijn vaste baan opgezegd, mijn huis onderverhuurd en een ticket naar de andere kant van de wereld gekocht. Dat zijn geen halve maatregelen, maar ik zou dat eerder naïef enthousiasme willen noemen dan lef.
Sindsdien reis ik veel. Mijn horizon heeft zich in vele opzichten verbreed. Als ik niet reis dan schrijf ik erover of fantaseer over aanstaande reizen. Maar wat ik doe, ik geniet sowieso van kleurrijke herinneringen en van de onderweg verkregen inzichten.
Fluitend schrijven en aan het werk
Ook bij het schrijven pas ik mijn levensfilosofie toe. Ik laat mijzelf aan het woord en verbaas en verblijd me over het resultaat. Want met reizen heb ik geleerd dat het hoogtepunt van je reis niet de eindbestemming is, maar de weg daar naartoe. Ook met schrijven weet ik dat het niet het resultaat is dat telt, maar het plezier en de emoties die het schrijven je brengt.
Tussendoor moet er natuurlijk ook geld verdiend worden. Ook daar heb ik verwachtingen en hoge eisen laten varen. Juist daardoor komt er van alles op mijn pad nu ik niet meer aan een carrière werk en mij niet meer beperk door inkomenseisen of status. Want het doel is niet vooruitkomen op het werk. Het doel is vooruitkomen in het leven. Het liefst in een vliegtuig naar een exotisch land waar het goed toeven is. Daarom werk ik op tijdelijke basis daar waar het uitkomt en weet waarvoor ik het doe. Om de dingen die belangrijker zijn te realiseren. Ik ga nu fluitend naar het werk en ben een makkelijke werknemer die oplossingsgericht denkt en zich moeiteloos aanpast. Dat was in het verleden wel anders.
Een B&B in Toscane
En dan heb ik ook nog geluk, want dat moet je hebben. Net als met complimenten valt dat alleen ten deel aan mensen die dat niet opeisen.
Mijn ouders besloten het grote oude familiehuis in Toscane aan mij over te doen. Ik ben er elke zomer geweest en het hoort al generaties lang bij ons. Het huis is enkele honderden jaren oud en heeft geen verwarming en beperkte moderne comforts. Allemaal overkomelijk, vooral als je ziet wat het wel biedt. Charme, warmte, historie en het is door de eeuwen heen met liefde in stand gehouden. En al dat is voelbaar. “Wie ben ik om hier verandering in te brengen?” vroeg ik mij af. Ik ben een schakel in de familieketen en als het ware te gast. Ik ben vergankelijker dan het huis.
Maar een huis vol charme en historie is toch leeg als je het niet deelt met anderen. Daarom heb ik sinds enkele zomers de deuren opengezet voor betalende gasten. En zoals het met alles gaat dat je met liefde en passie doet, blijkt mijn Bed & Breakfast een groot succes.
Nu leef ik bewuster en naar de seizoenen. In de zomer ben ik in Italië in mijn B&B, in de winter in Nederland voor tijdelijk werk en vaste vrienden. In de herfst ben ik vaak op reis en het voorjaar is het moment waarop ik schrijf en me voorbereid op de rest van het jaar. Wat heb ik nog te wensen? Ik zou het echt niet weten.
Elena Benvenuti
